Ixy vom Haus Ehrlich - SG in JHKl/lsth op Zuchtschau Friesische Wehde, Bockhorn.

Het was een Zuchtschau met "hindernissen". Ik zou ook Hennie Rouw niet meer zijn geweest, als er niet iets bijzonders was gebeurd.

 

De Zuchtschau en de kwalificatie.

 

Ixy was als enige geplaatst in de JHLangstockhaarklasse. Omdat ik de hond zelf voorbracht, was ik daar heel blij mee, omdat dat betekende, dat ik minder rondjes hoefde te lopen (het was toch nog behoorlijk gelet op mijn jeugdige leeftijd).

Ixy werd door de keurmeester zeer positief beschreven als "groot en krachtig, aan de bovenste bovengrens staand", zeer fraai qua bouw en pigment. De keurmeester hield rekening met de mogelijkheid van een V (uitmuntend) in de Gebruikshondenklasse, maar dan moest ze wel kundiger en na training worden voorgebracht. Dat was mij duidelijk.

 

Wat vooraf ging.

 

Zoals ik hiervoor al schreef, gebeurde er wel weer iets bijzonders.

De identificatiechip van Ixy kon niet worden gevonden. Enkele weken geleden had ik dat thuis al gecontroleerd en ze was gewoon aanwezig. De apparaatjes, die de keurmeester en zijn assistenten gebruikten, gaven "lo batt" oftewel "zwakke batterij" aan, wat volgens de keurmeester niet zo was. Ook ik vond echter de chip ook niet.

De keurmeester zei, dat hij nu niets meer voor mij kon doen en dat Ixy niet kon worden gekeurd.

Dat betekende dus, dat we onverrichterzake naar huis konden.

Dat liet ik natuurlijk niet gebeuren. Ik was om 04.30 u uit bed gekomen, had veel kilometers gereden en had daar al de halve dag staan niksen.

Dus probeerde ik via het zwakke internetsignaal van mijn iPhone ter plaatse een dierenarts te zoeken. Die vond ik en de eerste was meteen al bereid mij te ontvangen (op Tweede Paasdag). Ik ging met Ixy naar die dierenarts toe. Ik deed dit, omdat het mijn ervaring is, dat de chipleesapparaten van dierenartsen beter en sterker zijn dan de apparaten die fokkers en keurmeesters gebruiken.

De dierenarts vond de chip meteen, vlak onder het linkeroor. Ik liet daarvan een officieel rapport opmaken, niet wetende of dat voldoende was, en reed terug naar het evenemententerrein.

Ik liet de keurmeester het verslag zien. Hij zei, dat hij het verslag als zodanig niet als bewijs kon accepteren, maar dat ik nog mee kon doen, als we nu de chip zouden kunnen vinden op basis van de aanwijzigen van de dierenarts. Als we de chip met hun zwakke apparaten niet konden vinden, kon ik dus alsnog naar huis. Bureaucratie ten top dus!

Nu vonden we de chip echter meteen, net onder het linkeroor.

 

Ik was blij, dat ik vandaag weer een eigenwijs portret was. Dat wordt me niet altijd in dank afgenomen. Had ik me echter slaafs naar huis laten sturen, had Ixy de kwalificatie niet gehad, had ik kosten voor niets gemaakt en had ik nog een keer gemoeten.

 

Ik werd door veel mensen, die ik helemaal niet ken, op de show aangesproken. Ze wilden allemaal weten hoe het was afgelopen. "We zeiden al tegen elkaar," vertelden ze, "die man geeft niet op. We hebben ons een aap gelachen, omdeat we dachten, dat het je toch niet zou lukken!"