Na de teleurstelling bij het speuren van Quinty tijdens het examen van afgelopen zaterdag (waarbij ik als het enige probleem, dat was opgetreden, een verse akker kon bedenken, in tegenstelling tot de oude, moeilijke akkers waarop voortdurend getraind was) mag ik tot het examen op 26 juni in Lingen-Bramsche trainen op de examenakker.

Toen ik vanmorgen bij de akker aankwam, was voor mij meteen het lek boven. Ik kon een lichte vloek nauwelijks onderdrukken en werd tegelijkertijd blij, toen ik zag, dat de akker grijszwart was. Op de dag van het examen was de akker diep-zwart.

Ik wist daardoor meteen wat het probleem geweest was. De akker was een dag voor het examen geëgd en vandaag was dat alweer twee dagen later. Een spoor op een pas bewerkte akker is moeilijker dan een spoor op een akker, die niet kort voor het speuren bewerkt is. Een pas bewerkte akker is diep-zwart van kleur, wat later grijsachtig zwart wordt, althans bij deze grondsoort.

Ik geef daarmee niet de schuld aan de akker. Ik geef nooit de schuld aan iets of iemand anders dan mijzelf. Ik had op zo'n akker moeten voortrainen, als ik de kans had gehad. En die had ik niet. Dus lag het aan mij.

In Lingen krijgen we een nieuwe maïsakker aangeboden. Het kan zijn, dat de maïs zich al laat zien, maar op dit moment is dat nog niet zo. Ideaal voor Quinty in relatie tot wat ik hiervoor schreef. Dat moet dus appeltje-eitje worden....

Ik wist meteen, dat Quinty vanmorgen op de gebruikelijke uitstekende wijze zou speuren.

Ik legde een IPO.1-spoor uit met twee voorwerpen, het eerste weer, zoals op het examen, op de eerste poot.

Ik legde echter vier extra hoeken in het spoor, zes dus in het totaal. De hoeken lagen op het eind binnen de tien meter van elkaar, dus binnen de reikwijdte van de speurlijn: als ik nog een hoek moest nemen, kreeg Quinty de volgende al. Dat kan voor een hond moeilijk zijn. Je legt een voorwerp ook niet binnen de 10 meter van een volgende hoek, althans op een examen.

Als extra ceadeautje kreeg ik, terwijl ik Quinty voorbereidde, een stortbui over me heen, die zijn weerga niet kende, gelet op het feit, dat ik daar normaal niet middenin ga staan. Het was leuk om te kunnen zien, hoe Quinty daar op zou reageren. Tijdens het gehele spoor bleef de bui doorgaan met de pesterij.

Zoals verwacht ging Quinty voortvarend van start, nam de eerste poot goed, verwees ondertussen zeer correct het voorwerp, nam de tweede en de derde hoek zonder enig probleem, pakte de vier daarop volgende hoeken voortreffelijk en verwees het voorwerp aan het eind voorbeeldig. Zo had dat een paar dagen geleden gemoeten. De regen deerde haar niet.

Dit was een zeer motiverende trainingsoefening, omdat ik niet verder hoef na te denken over de oorzaak van het falen tijdens het examen. We gaan nu op dezelfde voet door als we gewend waren: tot aan het examen om de dag speuren en om de dag appèl.