Vanavond voor de tweede keer getraind in Lingen-Bramsche met als uiteindelijk doel het IPO.1-examen met Quinty op 28 april. Of we dat halen - er moet nog het één en ander gebeuren - of dat ik bijvoorbeeld een maand later ergens anders examen moet gaan doen, zullen we in de loop van april zien. De pakwerker in Uelsen is van mening, dat ik nog iets te vroeg ben, maar we zullen zien hoe het uitpakt.

Het appèl verliep niet alleen goed, maar was ook leuk, omdat Quinty er erg veel lol van heeft. Als je plotseling meer gaat trainen met een bepaald doel zoals een examen, is een belangrijke valkuil, dat je te veel doet en de hond "over de kop draait" zoals dat in Herdershondenkringen vaak wordt gezegd.

Daar pas ik natuurlijk voor op, maar ik hoef er ook niet zo snel bang voor te zijn, want Quinty vindt het prachtig.

We hebben enkele aspecten van het programma getraind en helemaal door elkaar, zodat Quinty vooralsnog niet in het programma blijft hangen en zich gaat vervelen. De zit- en afoefeningen uit de beweging gaan steeds beter. Natuurlijk gaat het wel eens fout, maar dat is normaal in de opbouw van een hond. Het volgen gaat prima, zeker ook als ik een bal onder de arm doe en die op verschillende en nooit dezelfde momenten na een klik aan Quinty geef als beloning. Het maakt haar oplettend en alert.

We zijn ook begonnen met het verfijnen van de vooruitstuuroefening. Quinty moet nu eerst een stukje volgen, voordat ze vooruit mag. Nog steeds heeft ze gezien, dat ik de bal aan het eind heb gelegd. Het ging prima, vooruitgang dus.

Het apporteren over de grond gaat ook steeds beter. Ik begin er langzaam in te slagen haar voor mij te krijgen, nog wel met behulp van de lange lijn en die gaat er in de trainingen ook niet meer af. Ook dit vindt Quinty leuk. Het blijft echter een constant balanceren tussen wel en niet goed en hoe reageer je daar dan op als geleider. Ook hier liggen we op schema. Ik ga voor vrijwillig apporteren door de hond.

Het pakwerk geschiedde bij kunstlicht. Pakwerker Ralf Behl waarschuwde me voor de vreemde reacties, die sommige honden in het begin tonen op het vreemde, nieuwe licht, dat ze daar hebben. Volgens hem moeten de honden eraan wennen en zien ze het niet altijd goed.

We begonnen met het revieren en aanblaffen in één verstek. Quinty heeft de neiging om de mouw steeds één keer licht aan te tikken, tenzij ik haar met de lange lijn 'stop'. Vervolgens gingen we twee verstekken revieren. Dat leverde voor Quinty geen probleem op ondanks het licht. Ze liet zich uitstekend om het eerste verstek leiden en rende met grote snelheid naar het tweede toe, waar ze de pakwerker verwachtte.

Grappig was, dat bij de eerste keer ze twee mensen, die bij het verstek stonden, aanzag voor de pakwerker. De pakwerker kon ingrijpen en toen wist Quinty het weer. Daarna ging het steeds goed.

De oefening werd beëindigd met een vlucht, die drie keren geoefend werd. Het viel mij op dat moment op wat het effect was van het kunstlicht: de pakwerker werd er extra door verlicht en leek groter en dreigender. De eerste aanbeet van Quinty was goed maar nog voorzichtig. De twee volgende oefeningen was dat gewoon goed. De bijtfases waren uitstekend.

Opnieuw gingen we met een prettig gevoel huiswaarts.